Op een regenachtige dag in Matsumoto

Onder het motto 'ochtendstond heeft goud in de mond' gingen we vroeg op pad. We hadden namelijk een hele treinreis voor de boeg en voor we konden vertrekken, moesten we nog wat regelen. Nadat mijn tickets gisteren al geregeld waren, moest Gerlinde die van haar vandaag nog bemachtigen. 1 klein detail: de trein die op mijn ticket stond, had een ongeluk gehad waardoor de vriendelijke mevrouw Gerlinde wel op een andere trein zou zetten. Wat ik in die trein kon doen, bleef ons een raadsel. Met een lekker ontbijtje in de ene hand en een straffe koffie in de andere, kon de lange treinrit beginnen.
Wat ons tijdens de reis opviel: Japanners wachten niet al zittend op een trein, want op het perron amper een bankje te bespeuren. Eten doen die mensen blijkbaar ook amper, wachten op de grond ook niet en ze wachten netjes in een rijtje tot ze de trein kunnen opstappen.
Eenmaal in Matsumoto aangekomen, dropten we onze rugzakken in een locker en waagden ons in de wondere wereld van de taxi's. Deuren van de taxi's gaan automatisch open en dicht en het is ronduit onbeleefd de deur zelf achter je toe te trekken.
De taxi bracht ons tot het Alps Park waar wij, in de regen, een mooie wandeling wilden maken. Helaas bleek geen van ons twee zich goed te kunnen oriënteren in het park met de kronkelende baantjes en de vele bomen waardoor de wandeling wat langer duurde dan gepland en we de laatste bus niet meer konden halen. Met wat gebarentaal, een vriendelijke glimlach en een portie geluk geraakten we aan een taxi.
Deze taxi bracht ons naar Matsumoto Castle waar het verleden van de Samoerai voor ons tot leven kwam. We leerden uit dit bezoek dat de samoerai grote mensen moesten geweest zijn, want de treden van de trappen waren wel 40 cm hoog. Met mijn korte beentjes en op kousen bleek dit toch een hachelijke onderneming te zijn. Ik hoop dat die samoerai nergens snel moesten geraken.
Na deze verregende dag was het tijd de warmte en droogte van onze ryokan op te zoeken. Een ryokan is een een traditioneel Japans verblijf waar je futon op tatami wordt opgemaakt, je kan baden in traditionele onsen, de traditionele klederdracht op jou ligt te wachten en waar je overstelpt wordt met Japanse lekkernijen. Uiteraard hebben wij al deze dingen echt gedaan. Na een verkwikkend bad van ongeveer 40 graden trokken we onze yukata en kimono aan en konden we in stijl dineren. Tijdens het eten konden we kennismaken met ongeveer ALLE Japanse gerechten die er bestaan. We kwamen aan tafel en die stond al mooi gedekt met het gerecht dat we besteld hadden. Tot onze verbazing bleef het hier niet bij en al snel stond er eten op onze tafel waar heel Japan mee van kon genieten. Waar we aanvankelijk nog enthousiast elk nieuw gerecht probeerden, verging het lachen ons al snel toen onze heel erg vriendelijke gastheer bleef aandraven met potjes, schaaltjes, bordjes.... Al snel zaten onze magen ter hoogte van onze neus en konden we letterlijk geen pap meer zeggen.
Met een licht overladen maag kunnen wij nu rustig in onze futon kruipen!